Ik loop hier alleen,
Midden in de nacht,
En ik laat een traan,
De duisterdiepte,
Explodeerde in mijzelf,
Als een vulkaan,
Kan ik hier weg,
Van die gedachtes,
In mijn hoofd,
Ik zoek naar kleuren,
Maar het licht is door,
De schaduwen weggeroofd,
Even wachten dan maar,
Laten de tranen stromen,
Als lava op mijn wangen,
Een emotioneel gevecht,
Om de duisterdiepte,
Op te kunnen vangen.
Ik kijk je aan,
Jij kijkt naar mij,
Ik raak je aan,
Jij kijkt naar mij,
Ik zet een stap verder,
Jij kijkt naar mij,
Ik ben toch jouw redder,
Jij kijkt naar mij,
Ik zet nog meer door,
Jij kijkt naar mij,
Ik laat mijn verlangen voor,
Jij kijkt naar mij,
Maar jij bent niet blij,
Had ik maar gevraagd,
Vind jij dit wel fijn.
Als ik wilde dat het leven zinvol was,
Dan had ik het wel zinvol gemaakt,
Als ik had geloofd in het lot,
Dan was ik mezelf niet kwijtgeraakt,
Waarom zou ik blijven zoeken,
Naar een weloverwogen weg,
Als het leven enkel is ingedeeld,
In soms wat geluk en soms wat pech,
Daarom vecht ik voor mijn geluk,
Waarbij verdriet mij soms overvalt,
Laat dat onheil mij maar raken,
Ik weet dat ik het overwinnen zal.
Wat is nou mooier,
Dan een kind die lacht,
Dat is de reden,
Die jou daar bracht,
Je zei altijd dat met,
Het geluk van een ander,
Daarmee zorg je dat,
De wereld verandert,
Toen jij weg ging,
Wist je ook niet,
Dat dit zou zorgen,
Voor het grote verdriet
Je hebt alles gedaan,
Om goed te doen,
Ik leef nu verder,
In jouw verloren tijd,
Daarom ben ik je nooit,
In mijn gedachten,
Een seconde kwijt.
M♡K
Ik zit voor de tv,
Geen soap of televisieserie,
Maar een toespraak van de premier,
Buiten staan er mensen,
Zij maken enkel herrie,
Onder de noemer ik doen niet meer mee,
Ondertussen valt er een stilte,
In het centrum van de stad,
Kan ik dit allemaal wel aan,
Hoe hoog ligt mijn lat?
Maar na vandaag lach ik weer en ik geniet,
En op een dag word ik weer verliefd,
Ondanks al het verdriet,
Blijf ik nieuwe mensen ontmoeten,
Sommigen zal ik kussen,
Anderen zal ik enkel groeten,
Want altijd stopt het bloeden,
Ik zit voor de tv,
En ik zie weer een talkshow,
Langzaam krijg ik heimwee,
Naar de kroegen op het plein,
Naar mijn werk met de trein,
Er wordt geklaagd bij Beau,
Bij Op1 is er iemand boos,
Het is allemaal zo donker,
Ook mijn vertrouwen wordt broos,
Maar na vandaag lach ik weer en ik geniet,
En op een dag word ik weer verliefd,
Ondanks al het verdriet,
Blijf ik nieuwe mensen ontmoeten,
Sommigen zal ik kussen,
Anderen zal ik enkel groeten,
Want altijd stopt het bloeden.